تزریق فیلر به منطقه شقیقه ریمادلینگ و اصلاح ظاهری نواحی شقیقه و گیجگاهی با استفاده از روشهای تزریق چربی و فیلر:
با پیشروی سن، تغییراتی در ساختار پوست و بافتهای زیرین مانند نازکتر شدن اپیدرم، کاهش الاستیسیته پوست، ضعیف شدن عضلات، و تغییرات در بافت چربی و استخوان مشاهده میشود. این تغییرات باعث کاهش حجم در ناحیه شقیقه و تغییر در حفره گیجگاهی میشوند، که نتیجهی آن ظاهری کهنه و ضعیف به چهره میدهد.
از طریق استفاده از فیلرهای مبتنی بر اسید هیالورونیک برای اصلاح حفره گیجگاهی و بخشهای بالای صورت، متخصصان تزریق فیلر میتوانند چهرهای با توازن و جوانتر به افراد ببخشند. متدهای مختلفی برای تزریق فیلر به منطقه گیجگاهی وجود دارد، شامل استفاده از فیلرهای با تراکمهای متفاوت، از رقیق تا غلیظ.
تزریق فیلر به شقیقه
پرکنندههای مبتنی بر هیالورونیک اسید و چربی، روشهای غیر جراحی هستند که مثل یک عمل لیفت بدون نیاز به جراحی، منطقه شقیقه را تقویت میکنند. با آنها، ناحیه تزریقی پر میشود و در نتیجه فرم صورت مجدداً بهبود مییابد. این فیلرها با استفاده از ژل طبیعی و قابل تخریب هیالورونیک اسید، حجم را به مناطق مورد نظر بازمیگردانند. اسید هیالورونیک، یک قند طبیعی است که با حفظ و جذب آب، حجم مورد نیاز را ایجاد و همچنین پوست را مرطوب نگه میدارد. فیلرهای استفادهشده برای این منطقه، کراسلینک دارند تا بتوانند حجم را برای مدت زمان معینی نگه دارند. اسیدهای هیالورونیک بدون کراسلینک فقط به نگهداشتن رطوبت و مرطوبسازی پوست کمک میکنند، بدون اینکه حجم اضافی ایجاد کنند.

پیری در چهره نتیجه یک سری تغییرات چندجانبه است که تمامی بافتهای صورت از قبیل استخوانها، ماهیچهها، رباطها، بافت چربی و پوست را شامل میشود. هر یک از این بافتها با سرعت و زمان متفاوتی پیری میکنند، ولی نتیجه کلی آن در همه افراد قابل مشاهده است. کاهش بافت نرم، تغییر در حجم و شکل صورت، و تغییرات در بافت و رنگ پوست از عواملی است که بیماران را به سمت مشاوره و درمانهای زیبایی تحت نظر متخصص پوست هدایت میکند.
تاثیرات پیری بر ناحیه شقیقه و راههای درمانی زیباییشناسی
به دلیل تحلیل محفظهی چربی در لایههای سطحی و عمیق چهره، قسمت میانی صورت، ناشی از تغییرات در بخش استخوانی زیرین که به کاهش ارتفاع میانی چهره و تحلیل استخوان منجر میشود، بیشتر در معرض نمایان شدن علائم پیری قرار دارد. اخیراً تمرکز درمانهای زیبایی از مرکز چهره به سمت دیگر نقاط آن منتقل شده است، حال آنکه هدف اصلی بهبود ظاهر قسمت میانی چهره است. ناحیه شقیقهها از جمله مناطق حساس چهره است که علائم پیری را نشان میدهند. این علائم شامل کاهش حجم در این منطقه، وجود گودیها، ظهور عروق گیجگاهی و تشکیل قوس زیگوماتیک میشود. افت حجم در منطقه شقیقهها چهرهای خسته و “اسکلتی” به چهره میبخشد، و باعث میشود فرد به نظر سالخوردهتر بیاید و ظاهری ناتنی و ضعیف داشته باشد.